PASMO BABICY - BESKID MAKOWSKI
16.07.2011

Trasa Turystyczna:

• Przełęcz Sanguszki(440m) - Latoniówka
• Latoniówka - Babica Zachodnia (633m) po drodze "Cisy Raciborskiego"
• Babica Zachodnia - Bieńkowska Góra (676m) - Babica (727m) -Trzebuńska Góra (625m) - Polana Słoneczna - Sularzowa (617m) - Plebańska Góra (540m) - Myślenice

Nasza kolejna wakacyjna wyprawa odbyła się w urokliwe aczkolwiek mało uczęszczane pasmo Babicy. Tradycyjnie z parkingu pod Muzeum PRL-u wyjechaliśmy o 7 rano. W autobusie jak zwykle - minutka dla BHP, zapoznanie z trasą i poczęstunek cukierkami. Pan kierowca Grzegorz szybko i bezpiecznie dowiózł nas na przełęcz Sanguszki. Tutaj nasz komandor Janusz opowiedział nam życiorys i zasługi księcia Eustachego Sanguszki.

Droga przez Przełęcz należy niewątpliwie obok Gościńca Cesarskiego (dawny trakt u podnóża Lubonia Małego) oraz drogi przez Przełęcz Knurowską do najciekawszych pod względem inżynieryjnym, historycznym i krajobrazowym zabytków drogownictwa w polskiej części Karpat Zachodnich. Drogę łączącą Suchą z Sułkowicami przez przełęcz wybudowano w latach 90 - tych XIX w. W najwyższym punkcie w 1895r. wzniesiono pomnik upamiętniający budowę trasy. Zachowany do dzisiaj obelisk świadczy o randze drogowej przeprawy przez góry. Jest też świadectwem kunsztu ówczesnej myśli inżynieryjnej. Przypomina też o patronach inwestycji - C. K. Namiestniku K. Badenim oraz Marszałku Krajowym Ks. E. Sanguszko. Inskrypcja na płycie obelisku głosi: "Przejście przez te górę zbudowano za rządów ich Ekscelencyj C. K. Namiestnika hr. K. Badeniego i Marszałka Krajowego Ks. E. Sanguszki D. 4 maja 1895r." Umiejętnie wkomponowana w krajobraz Beskidu Makowskiego droga oprócz znaczenia gospodarczego posiadała również znaczenie militarne. Profil szlaku charakteryzują znaczne różnice wysokości a w rejonie Przełęczy Sanguszki także malownicze serpentyny. Interesującym zabytkiem są usytuowane przy drodze u podnóża Krowiej Góry relikty ziemnych fortyfikacji z 1914r., których zadaniem w obliczu potencjalnego ataku Rosjan od strony Sułkowic, było ryglowanie traktu. Wzgórze Groby położone jest na północ od Przełęczy Sanguszki. Wzniesiony na nim krzyż upamiętnia śmierć około 300 konfederatów barskich, którzy polegli w bitwie stoczonej z Rosjanami 23 maja 1771 roku. To wspaniały przykład oddziaływania przyrody i historii.

Po rozdaniu artykułów na ognisko grupa podzieliła się. Część, pod dowództwem Eli i Joli poszła szlakiem niebieskim. Pozostali z Januszem ambitnie podążyli szlakiem czarnym, chcąc po drodze zwiedzić "Rezerwat Cisów Raciborskiego".

Ich nazwa pochodzi od Mariana Raciborskiego (1863-1917), który nie tylko otoczył je ochroną, ale propagował też ideę ochrony flory, współdziałając w tym przedsięwzięciu z Towarzystwem Przyrodniczy im. Mikołaja Kopernika w Krakowie. Prawnej ochrony cisy Raciborskiego doczekały się już po śmierci swego patrona. W 1934 r. ustanowiły ją władze wojewódzkie. 20 lat później Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie objęło ochroną już wszystkie cisy w Harbutowicach. W niektórych przewodnikach cisom Raciborskiego przypisuje się nawet dwa tysiące lat, w innych - 1200. Najbardziej wiarygodna wydaje się jednak opinia dendrologa Cezarego Pacyniaka, który w 1992 r. przy pomocy specjalistycznego świdra Presslera określił wiek najstarszego cisa na 667 lat. Oznacza to, że drzewo pamięta czasy Władysława Łokietka. Niewątpliwie jednak drzewa w Harbutowicach znajdują się w grupie pięciu najstarszych drzew w Polsce. Przetrwały różne koleje losów m.in. pożar osiedla w 1961 r., po którym ocalało jedynie gospodarstwo p. Golonków wraz z cisami Drzewa te były poddawane zabiegom konserwatorskim w 1958 r. okaz żeński został wypełniony betonową plombą, a w 1994 r. usunięto to wypełnienie oraz zmurszałe warstwy drewna osuszono ubytek i wprowadzono grzyba (Trichoderma), który utrudnia rozwój innym patogenicznym grzybom. Ostatnio poprawiono warunki bytowania cisów poprzez modernizację sąsiadujących obiektów gospodarczych i ogrodzenie drzew.

Grupy połączyły się przy Babicy Zachodniej i stamtąd już razem szliśmy szlakiem czerwonym do Myślenic. Pogoda nam sprawiła niespodziankę- po porannym zachmurzeniu potem wyszło słoneczko i zrobiło się cieplutko. Po nabraniu wysokości trasa okazała się miłym spacerkiem, prawie po równym terenie. Czasem przez las , co chwilę wychodząc na odkryty teren, skąd było widać pasmo Koskowej Góry, pasmo Polic i zachmurzoną Babią Górę.

Kol. Ryszard "Świstak"- mianowany "starszym ogniskowym" wraz z kolegami, szybszym krokiem udali się na polanę koło kapliczki św. Huberta i tam przygotowali wspaniałe ognisko, dodatkowo strugając wiązkę kijków do pieczenia kiełbasek. Tutaj rozłożyliśmy się na dłuższy odpoczynek- piekąc kiełbaski i chleb, popijając różnymi trunkami domowej roboty, miło spędziliśmy prawie 2 godz.

Pan komandor Janusz wraz z sekretarzem Koła Elą i członkiem Zarządu Koła Zbyszkiem wręczył legitymacje PTTK nowym członkom- Gabrysi i Jankowi.

Mocno najedzeni ruszyliśmy wreszcie w dalszą drogę, pokonując czerwonym szlakiem trasę aż do Plebańskiej Góry. Tutaj następna kapliczka i ławeczki zachęcające do odpoczynku.
Po wyjściu z lasu ukazała się wspaniała panorama miasta Myślenic wraz z otaczającymi wzgórzami.

Ostatnie zdjęcia pod starą lipą i już schodzimy do miasta. Potem jeszcze małe co nieco dla ochłody w kawiarni na rynku i o godz. 17³⁰ wyjeżdżamy do Krakowa.

W autokarze w nagrodę za dzielne sprawowanie wszyscy dostali po cukierku a poza tym wyróżniony został najmłodszy uczestnik - Michałek, oraz Rysiu "Świstak" (za przygotowanie ogniska) i Darek (za pilnowanie aby się nikt nie zgubił) otrzymali mapy Beskidu Makowskiego a Małgosia asystentka komandora czekoladę. Bez korków i bez problemów dotarliśmy na parking. Po czułych pożegnaniach obiecaliśmy sobie spotkać się we wrześniu na Rajdzie Stalowników.

Jola Pustułka

Pasmo Babicy - Beskid Makowski - 16.07.2011 (trasa I)

Pasmo Babicy - Beskid Makowski - 16.07.2011 (trasa II)

Relacja fotograficzna - Jola i Janusz Pustułka
Relacja fotograficzna - J. Filipowski
Relacja fotograficzna - Leszek Olszewski