kontur (2 kB)

Skalny raj w Sulowskich Skałach i Małej Fatrze

w dniach 15 - 17 sierpień 2014 r

Linia
Prowadzący: Andrzej Sieja i Jan Ślazik
Pogoda: cudowna
Linia Skały

Sulowskie Wierchy należą do łańcucha Małej Fatry i są częścią Gór Strażowskich. Został tu utworzony Narodowy Rezerwat Przyrody Skał Sulowskich. Na skutek erozji w podatnym materiale, jakim są sulowskie zlepieńce przez wieki natura wyrzeźbiła fantazyjne kształty, wieże, iglice, wąwozy, a nawet okna i mosty skalne oraz jaskinie. To kolejne skalne miasto, które warto zwiedzić u naszych południowych sąsiadów. Najbardziej znane atrakcje to Smocza Jama (jaskinia), Gotycka Brama, czy Wodospad Sulowski. Także drzewa – stare, powykręcane - przyjmują niezwykłe formy. A człowiek dorzucił jeszcze zabudowę (ruiny XV zamków na skałach, wsie w dolinach, kościoły) i wytyczył ścieżki, miejscami wsparte drabinkami i uchwytami.

Zamek

Zamek w Bojnicach (Bojnický zámok)

Jest klejnotem Bojnic, miasteczka koło Prievidzy, Jest jednym z najładniejszych i najczęściej zwiedzanych zamków nie tylko na Słowacji, ale także w Europie Środkowej. W miejscu, w którym w XI wieku stał średniowieczny gród, pod koniec XIX wieku hrabia Jan Pálfi zlecił przebudowę całego obiektu J. Hubertowi, architektowi z Budapesztu, według wzoru zamków stojących nad rzeką Loarą w środkowej Francji. Typowy kształt romantycznego średniowiecznego zamku podkreślają strome dachy pałacu, kaplicy i wieży. Obecnie w zamku znajdują się ekspozycje muzeum artystyczno-historycznego. Można tu zobaczyć autentyczne umeblowanie i przedmioty artystyczne z przełomu XIX i XX wieku. Jednym z najbardziej unikalnych i cennych dzieł jest późnogotycki zestaw obrazów, tak zwany ołtarz Bojnicki florenckiego mistrza N. di Cione Ortagna z połowy XIV wieku. Elementem ekspozycji zamkowej jest naciekowa jaskinia pod zamkiem, która jest połączona z głęboką studnią grodową.

zamek2 (24 kB)

Szlakiem zamków i skał

Kolejna wakacyjna wyprawa Klubu Turystyki Górskiej "Wierch" rozegrała się w malowniczej scenerii Małej Fatry. Trasy były krótkie, co zaskoczyło niektórych uczestników wyjazdu, a ucieszyło najmłodszych i dopiero zaczynających przygodę z PTTK turystów.

W świąteczny piątek celem wyprawy były Sul'ovske' Vrchy, jeden z łańcuchów górskich Pienińskiego Pasa Skałkowego. Wyruszając z parkingu pod chatą Sul'ov, wspięliśmy się najpierw do ruin Sul'ovskiego Hradu, zbudowanego na skałach jak jaskółcze gniazdo. Nie odstraszyły nikogo drabiny, żelazne uchwyty i wykute w kamieniu stopnie. Krętymi ścieżkami wśród ostańców zawędrowaliśmy aż pod Dbrovską Branę: długo zadzieraliśmy głowy, podziwiając niezwykłość natury. Pod wysokim wapiennym sklepieniem nasza 40-osobowa grupa robiła wrażenie garstki krasnoludków. Krasnoludkom pewnie łatwiej niż nam byłoby pokonać pionowe, pokryte śliską ziemią zbocze. Od pnia do pnia, od drzewa do drzewa zsuwaliśmy się niżej. Szlak stopniowo robił się bardziej skalisty: kolejną drabinkę powitały oburzone kobiece głosy: "No, coś podobnego!". Wreszcie odpoczynek na łące. Najwytrwalsi wyruszyli na poszukiwanie smoka w Sarkaniej Dierze, pozostali pilnowali dobytku. Ciekawe, czy koledzy już odkryli kamienie, jakie przypadkiem znalazły się w ich plecakach?

W sobotę rankiem prosto z pensjonatu pomaszerowaliśmy na pobliskie wzgórze, by zwiedzić ruiny Lietavskiego Hradu, zamku, którego historia sięga XIII wieku i który nigdy nie został zdobyty, a zamieszkiwany był aż do ok. 1760 roku. Budowla łączy w sobie cechy architektury gotyckiej i renesansowej, zdumiewa ogromem. Wokół roztaczają się widoki na całą Fatrę, a gości wita przyjazny biały kot. Podejrzewaliśmy, że to duch kogoś z władających ongiś zamczyskiem Balaszów albo Turzonów. Obraz Lietavskiego Hradu towarzyszył nam dłużej - podczas dalszej wędrówki oglądaliśmy zamek z perspektywy Skalky. Nasyceni widokami zatrzymaliśmy się na chwilę "u wód", czyli w uzdrowisku Rajecke Teplice, skąd autokar zabrał nas do Bojnic. Tamtejszy zamek swój obecny wygląd zawdzięcza przebudowie dokonanej na przełomie XIX i XX wieku z inicjatywy ostatniego właściciela, hrabiego Jana Frantiska Palffy'ego, który wymarzył sobie siedzibę w stylu romantycznego neogotyku. Część z nas zwiedzała ten disneyowski Zamok, z uporem szukając śladów jego wcześniejszych dziejów, obejmujących dziewięć stuleci. Inni podziwiali pokazy sokołów i spacerowali po ogrodzie zoologicznym.

Po kolacji odbyło się ważne spotkanie: prezes KTG "Wierch", Zdzisław Gardziel, wręczył uczestniczącym w wyjeździe członkom Klubu nowe odznaki klubowe: z dumą przypięliśmy je do kurtek, kapeluszy i plecaków. W ciasnej jadalni snuliśmy wielkie plany, zbieraliśmy propozycje wycieczek na następny sezon, do późnego wieczora dyskutowaliśmy nad nadchodzącymi imprezami.

W niedzielę podzieliliśmy się na dwie grupy: Andrzej Sieja poprowadził sporą gromadkę entuzjastów na Mały Rozsutec, natomiast Janek Ślazik zabrał zespół osób zdobywających "Koronę Beskidów" na Pupov. Pogoda dopisała: czarne chmury rozproszyły się, nie padało. Wędrowaliśmy leśnymi stokami Pupova, wypatrując grzybów. Po zdobyciu szczytu i obowiązkowej sesji fotograficznej rozsiedliśmy się na łące nad Bielym Potokiem, czyszcząc i obierając zebrane kanie, maślaki, kurki i podgrzybki. Panie wymieniały przepisy. Wracający z Dier i Rozsutca koledzy dołączyli do nas już w restauracji przy parkingu.

Przed zmierzchem cali, zdrowi i zadowoleni dotarliśmy do Krakowa... i znów czekamy na następną wycieczkę KTG "Wierch".

Olga Płaszczewska

Linia

Program:

I dzień 15.08.2014

Trasa piesza:
Sulov (360 m) – Sulovski Hrad (635 m) – Obravska Brama – Šarkania Diera – Sulov


II dzień 16.08.2014

Trasa piesza:
Lietava (405 m) – Lietava ruiny zamku – Skalky (760m) – Rajece’ Teplice (415m)
Zwiedzanie zamku Bojnice


III dzień 17.08.2014

Trasy piesze:

  1. Biely Potok (570 m) – MalyRozsutec (1343 m) – Diery (Horne,ove,olne) – Biely Potok
  2. Biely Potok (570 m) – Pupov (1096 m – Kusucke Vrchy) – Biely Potok
Linia
Relacja fotograficzna - Marta Ulańska
Relacja fotograficzna - Ela Czader
Relacja fotograficzna - Krystyna Wyrostek
Dzień 1
Dzień 2
Dzień 3
Relacja Alicja O.
Relacja 1
Relacja 2
Linia
Powrót
copyright