III Wyprawa Sudecka

Dzień drugi
30-07-2012 r. sobota

Przed godz. 8 wyruszamy na Krzyżową Górę (354) górującą nad miasteczkiem. Na szczyt prowadzą betonowe schody z poręczami a na wierzchołku znajdują się niewielkie granitowe skałki wyrosłe z bazaltów oraz krzyż na platformie widokowej. Ze szczytu roztacza się rozległa panorama położonego u stóp wzgórza miasta. Postawiony krzyż upamiętnia zwycięską bitwę Prus stoczoną pod Dobromierzem, która miała miejsce 4 czerwca 1745 roku podczas wojny o sukcesję austriacką. Górę pokrytą licznymi szutrowymi ścieżkami obchodzimy dookoła a po drodze podziwiamy nieczynny już kamieniołom.

Drugim punktem dzisiejszego dnia jest zwiedzanie położonego 7 km od Strzegomia we wsi Rogoźnica obozu KL Gross-Rosen, który stał się miejscem męczeństwa więźniów wielu narodowości i był postrzegany jako jeden z najcięższych obozów. Z zabudowań zachowała się charakterystyczna brama wejściowa z przyległymi wartowniami, dzwon obozowy, fundamenty bloków i krematorium, i wpisane w 1992 r. do Rejestru Zabytków stare wyrobisko w kamieniołomach – jedno z dwóch głównych miejsc pracy więźniów. W dawnym kasynie mieści się okazała ekspozycja muzealna jest również możliwość obejrzenia filmu dokumentalnego ze wspomnieniami byłych więźniów tego obozu.

Pobyt w tym miejscu na zawsze pozostanie nam w pamięci.

Przemieszczamy się do Bolkowa by w końcu zwiedzić tą średniowieczną warownię. To już trzecie nasze podejście i tym razem zakończone sukcesem. Ekspozycja muzealna obejmowała makiety pobliskich zamków, portrety władców zamku a szczególnie duże wrażenie zrobiło na nas drzewo genealogiczne Piastów.

W miejscowości Sędziszowa (niedaleko Świerzawy) podziwiamy nieożywiony pomnik przyrody – Organy Wielisławskie w nieczynnym kamieniołomie.

Jedziemy do Sokołowca by w tej miejscowości odwiedzić prywatne Muzeum Gór Kaczawskich. Jego właściciel pasjonat i entuzjasta starał się nam przybliżyć geologię Pogórza Kaczawskiego. Niezwykle bogaty zbiór agatów i innych równie ciekawych minerałów, skamielin a przede wszystkim interesujące opowieści właściciela były miłym przerywnikiem w naszych wędrówkach.

Upał nam doskwiera a tu trzeba wrócić na szlak, gdzie z oddali pręży się stożkowy kształt wzniesienia nazywany Śląską Fudżijamą, Ostrą Górą, Szczytnicą czyli Ostrzycą (501). Ostrzyca to jedno z najbardziej malowniczych wzgórz w Sudetach. Jest ona najwyższym wzniesieniem Pogórza Kaczawskiego. W szczytowej części wzgórza utworzono w 1962 roku rezerwat przyrody. Ostrzyca to wewnętrzna część wygasłego wulkanu, powstała ze zniszczenia znacznie potężniejszego stożka wulkanicznego. Dziś wzniesienie stanowi fragment komina wulkanu, wypełnionego zastygłą magmą (bazanitem). Na szczyt prowadzi żółty Szlak Wygasłych Wulkanów, idziemy zwykłą ścieżką, natomiast na sam szczyt wyprowadzają kamienne schody, które staramy się policzyć (419? albo może i więcej…).

Wszyscy są zadowoleni, że są na górze którą mogli podziwiać tylko z daleka podczas poprzednich wypraw w tamte rejony Sudetów.

Ostatnia na dziś atrakcja to Perła Zachodu - to obiekt PTTK z ponad 85-letnią historią, który jest malowniczo usytuowany tuż nad krawędzią stromego urwiska będącego jednocześnie linią brzegową jeziora, dzięki czemu z tarasu oraz wieży widokowej rozpościera się ujmująca panorama jeziora Modrego z mostkiem i otaczającymi go skałkami. Obiekt położony jest na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru. Jezioro powstało po zbudowaniu w latach 1924–25 zapory, która spiętrzyła wody rzeki Bóbr na długości ok. 1 km. w 1927 roku. Szczerze mogę powiedzieć, że jest to jedno z najpiękniejszych schronisk jakie widziałem.

Lekko, a może nawet bardziej niż lekko zmęczeni kierujemy się do Świeradowa gdzie mamy zarezerwowane noclegi (5dni) w pensjonacie Nadzieja www.florizet.republika.pl – nasz kwatermistrz Janusz wiedział jak nam dogodzić. Wszyscy są zachwyceni a wytypowani z ochotą zabierają się za przygotowanie wspólnej kolacji w przestronnej kuchni.